Tembelleştik

Gelişen teknolojinin yan etkileri bizleri iyiden iyiye tembelliğe itti.

Bakın bu tembellik; toplumu ne hallere getirdi:

*Televizyonlar ve akıllı telefonlar kurgu programlarıyla bizleri muhabbetten uzaklaştırıp; oturmaya mahkûm ederken uzaktan kumandalarıyla elimizi ayağımızı bağladı,

*Okumuyoruz; sadece televizyonlardan bize sunulanları dinliyor ve seyrediyoruz, Tabi ne kadarını anlayabiliyorsak,

*İnternet bizlere hızlı bilgi erişimini sağlarken kütüphanelerin yollarını unutturdu,

*Kablosuz telefonlar nereye gittikse yanımızda oldu; cebimize kadar girdi, tuvalette bile rahat vermedi,

*Arabalarımızı üç adım ötedeki büfeye kadar kullanır olduk. Şayet evimizin salonuna kadar giren araba üretilse; almak için kuyruğa bile geçeceğiz,

*Öyle bildiğim yakınlarım var ki; evin ağabeyi bir odadan bir odaya telefon mesajı çekip kız kardeşinden su istiyor,

*Çiftçim; devletin verdiği yetersiz emekli maaşı ile yetinip yan gelip yatıyor ve tarlaya bakmaya bile gitmiyor, süt veren ineğini kesti prim yatırdı emekli oldu,

*Elli metre ötedeki okula servisle taşınan öğrencilerimiz var,

*Üşengeç anneler; çocuklarını kendi el emeği ürünleri yerine sağlığa zararlı hazır gıdalarla okula yolluyor,

*İşsiz adam güç bela kendisine bir iş buluyor; buna ilk sorulan soru: İşin rahat mı?

*İşsizlikten şikâyet ediliyor kahvehanelere çöreklenen işsizleri gündelik işe götüremiyorsunuz. Götürecekleriniz de işi bulduğuna şükretmek yerine; yemek var mı? Ne yedireceksin? Yol parasını da ayrıca alırım gibi ahret soruları soruyor. Sigorta ve ikramiye de isterlerse hiç şaşmam,

*Siyasilerimiz; popolarını koltuğa koymaktan bile acizler; bu işi yapan TBMM’de kadrolu personelleri bile var.

*Halkımızın bu tembellik zaafından yararlanıp emeklilik yaşını düşürme vaadi ile bu ülkede iktidar bile olundu hatırlayınız.

Ülke kaynaklarımız şimdilik bu tembelliğin faturasını ödüyor. Toplumca cepten yiyoruz bakalım; cep bitince sorarım O tembellere.