TÜRK EKONOMİSİ NEREDEN HAVA KAÇIRIYOR?

Her zaman kafamıza takılan ve somut bir neden bulamadığımız soru; Türkiye’de bu kadar çalışan olmasına rağmen neden ekonomide mesafe kat edemiyoruz?

Şahsen her zaman iddia ederim, dünyanın en çok çalışan milleti Türk milletidir. Bunun bir karşılığı olmalıdır. Fakat çalışmanın neredeyse yarısının karşılığını görürüz.

Son istatistiklere göre nüfusun %52 si çalışmaktadır.

Ayrıca dünyanın en çok çalışan milleti biziz, istatistiklerle sonucu görebiliriz. Resmi olarak haftalık çalışma saatimiz 45 saat ile sınırlı iken 45 saat sınırı bizim asgari çalışma süremizi oluşturmaktadır. Dünya genelinde haftalık 50 saatten fazla çalışan ülkeler içinde 1. sıradayız. Çalışanlarımızın yaklaşık %43’ü haftada 50 saatten fazla çalışmaktadır. Bizi % 28,8 ile Meksika takip etmekte olup devamında diğer söz sahibi (!) devletler yer almaktadır.

Çalışanların ekonomiye getirisini ele alacak olursak nüfusun yarısına yakını kayıtlı çalışan olup hemen hemen her çalışan çeşitli kesintilerle vergiye dâhil olmaktadır. Ayrıca gelir oranına göre kesintiler müthiş bir şekilde artmaktadır. Bundan daha önemlisi çalışanların hizmet ve üretimiyle ülke ekonomisine sağladıkları katma değerdir. Yani Türkiye’deki çalışma profilini her hangi bir az gelişmiş, gelişmekte olan bir ülkenin pasifliği ile kıyaslayamayız. Aynı şekilde gelişmiş ülkelerdeki yoğun yaşlı nüfustan geriye kalan çalışan oranı ile de kıyaslayamayız.

Gelişmiş ülke profili ile göz doldurup gelirinin hatırı sayılır bir kısmını doğrudan veya dolaylı olarak sömürgelerden sağlayan batı ülkelerini söz konusu etmiyoruz bile. Çünkü ekonomisini pasif yaşlı nüfusuyla değil sömürgeyle ayakta tutmaya çalışan ülkelerin Türkiye gibi emeği ile ayakta durmaya çalışan ülkelerle kıyaslanması asla söz konusu olamaz.

Peki, yoğun bir mesai yapan, yoğun bir üretim yapan ve en önemlisi bu kadar vergi yükünün altında ezilen fedakâr bir millet neden belini doğrultamaz. Bu kadar üretimin, verginin karşılığı nereye gidiyor, bu kap neden dolmuyor acaba?